Małaszowice

Historia miejscowości

Wieś Małaszowice posiada wczesną metrykę, pierwszy raz wzmiankowana była w dokumencie z 1360 r. i znajdowała się w królewskiej (czeskiej) części księstwa głogowskiego. Jako własność rycerska zmieniała wielokrotnie właścicieli. Na początku XV w. wieś była własnością Bernarda v. Glaubitza. W 1438 r. majątek zakupił Hans v. Kottwitz, który następnie odsprzedał go Petrusowi Saranowi. W 1499 r. wieś ponownie zmieniła właściciela, został nim Hans Unczet. Około 1537 r. Małaszowice przeszły na własność Mauritiusa v. Tschammera, który posiadał również pobliskie Królikowice. W rękach Tschammerów posiadłość ziemska pozostawała do śmierci Karla Sigismunda (1708 r.). Nie zachowały się informacje o właścicielach majątku w XVIII w., którym należy przypisać budowę klasycystycznego dworu i rozbudowę folwarku, w skład którego już w 1668 r. wchodziły dwa młyny – wodny i wiatrowy. W 1791 r. wzmiankowano we wsi siedzibę pańską, folwark, młyn i 201 mieszkańców. Majątek ziemski należał do rodziny von Harthausen. Podczas kampanii napoleońskich w 1813 r., w Małaszowicach rozlokował się ze swoim sztabem francuski marszałek Mortier. Oficerowie korpusu kwaterowali w miejscowym dworze, żołnierze natomiast w wybudowanym w pobliżu Królikowic obozie. Wojsko opuściło wieś po porażce Francuzów w bitwie nad Kaczawą. W XIX w. kilkakrotnie zmieniali się właściciele folwarku, w połowie wieku był nim Wilhelm Lukanus, potem Hans Gottlieb Schnidke. W 1844 r. Małaszowice zamieszkiwało 235 osób (15 katolików) – we wsi znajdował się pałac, szkoła ewangelicka, folwark (specjalizował się w hodowli owiec) z browarem i gorzelnią, 31 gospodarstw, młyn wodny i 2 wiatraki. Ostatnimi właścicielami majątku była rodzina Standke, która zakupiła posiadłość w 1897 r. Po 1945 r. siedziba właścicieli majątku została zdewastowana, a następnie rozebrana. W końcu XX stulecia do wsi doprowadzono wodociąg, w 2000 r. w 20 domostwach zamieszkiwały 94 osoby. W 2002 r. zmieniono nazwę wsi na Małaszowice.

Ze strony: Dolny Śląsk - Tomka Mietlickiego

Płyta nagrobna Caspara Siegmunda von Tschammer

Płyta nagrobna Caspara Siegmunda von Tschammer z Małaschowitz oraz jego żony, na ścianie kaplicy

Mój Wędrowcze !
Kiedy wielka dobroduszność i zalety charakteru pogrzebane zostały, to masz je tutaj razem na tym miejscu. Czcigodny Rycerz i Pan, Caspar Siegmund von Tschammer Małaszowicki dziedzic 11 lat był na stałe zatrudniony jako podchorąży u Elektora Brandenburskiego.
Jako przykład rodziny Tschammer, jako bogobojny chrześcijanin, urodzony 10 listopada 1649 roku wieczorem o 6 godzinie i zmarł 22 października 1694 roku wieczorem o 8 godzinie, przeżywszy 15 lat i 5 miesięcy w przyjemnym małżeństwie z błogosławieństwem Bożym. Przeżył 45 lat bez 13 dni.
Przy boku kochanego męża śpi łagodnym snem, czcigodna cnotliwa Pani Hirsiga Catharina Tschammer z domu von Mahl, pani na Małaszowicach, urodzona 4 sierpnia 1629 roku i zmarła 6 sierpnia (1709). 15 lat i 5 miesięcy przeżyła wiernie w małżeńskim życiu bez dzieci, i jako wdowa żyła 15 lat. W cnotliwej pobożności przeżyła 80 lat i 2 dni.
Idź więc wędrowcze swoją drogą i nie oczekuj nicości, tylko dostrzegaj to co ważne, także wędrowców. To co prawdziwą miłość łączy, nie jest w stanie wojna, krzywda i choroba rozłączyć, także długi okres czasu nie jest w stanie ich dusz rozdzielić

Tłumaczenia dokonali: Pan Carl-Friedrich Standke - Ruehle / Boden Werder - Niemcy z Panią Annamarie Hagspihl - Berlin - Niemcy

Ze strony: Dolny Śląsk - Tomka Mietlickiego